Kölsche Liedersammlung
Über 15.000 Titel haben wir mittlerweile in unserer Sammlung. Viele Künstler, Bands & Verlage arbeiten daran mit, dass sie ständig wächst.
Aufgeführt werden die Texte 1. als Quelltext, d.h. in der Form, wie sie uns zu Verfügung standen (z.B. als Originaltext, im Booklet einer CD, auf der Website der Künstler, in einem Liederheft oder von einer Audioquelle herausgehört), 2. in der Schreibweisweise der Akademie (Diese unterscheidet sich nicht gravierend von der bis in die 1970er Jahre allgemein gängigen Orthographie. Die Regeln dazu finden Sie unter dem Menupunkt Sprache.) und 3. in der deutschen Übersetzung.
Sollten die Urheber die Veröffentlichung eines Liedtextes nicht gewünscht oder ihr der Verlag nicht zugestimmt haben, so ist der Liedtitel aufgeführt und ein entsprechender Vermerk hinzugefügt.
Trotzdem sind natürlich auch wir nicht vor Fehlern gefeit - sollten Sie also auf eine Ungereimtheit stoßen, was den Text, die Urheber o. ä. angeht, melden Sie sich bitte bei uns.
Wenn Sie selbst Künstler sind und Ihren Songtext hier wiederfinden möchten, nehmen wir gerne alle Texte auf, vorausgesetzt sie sind auf Kölsch oder in einem verwandten rheinischen Dialekt.
Titel | Dat Leed vum Tünnemann |
Interpret(en) | Toni Steingass |
Text | Kurt Jansen alias "Ralph Tonius" (*1918) |
Musik | Kurt Jansen alias "Ralph Tonius" (*1918) |
Erscheinungsjahr | 1977 |
Tonträger | Immer wieder jecke Tön 2 (1986) (LP) Zur Erinnerung an Toni Steingass (1992) (CD) So klingt's mit Toni Steingass (1990) (CD) Uns Veedel - uns Milljöh (1977) (LP) Loss mer jet no Neppes jon! - 100 Johr Neppes zo Kölle (1986) (LP) |
Verlag | Edition Pick-up, Margareta Jansen |
Quelle | Cover "Uns Veedel - uns Milljöh" |
Kategorie | Krätzche |
Mit freundlicher Genehmigung der Edition Pick-up
Dat Leed vum Tünnemann
Als kleine Stropp em Veedel
fing ald dat Drama an,
denn jeder, dä mich soch,
dä säht: „Do kütt der Tünnemann."
Wie ich dann en de Schull kom,
jingk ich zor Mama hin:
Ich wollt nit länger „Tünnemann",
ich wollt jetz „Toni" sin.
Do säht dat jode Stöck:
„Do häs do winnich Jlöck.
Refrain:
Do blievs för uns der Tünnemann
su wie dat immer wor.
Do blievs der leeve Tünnemann,
dat es doch sonneklor.
Do blievs et janze Levve lang
immer unse Tünnemann,
do blievs et janze Levve lang
unse Tünnemann."
Su schnell verjon de Johre
un bal wor ich 'ne Mann.
Ich han meer flöck en Frau jesook
un wollt och Puute han.
Ich säht zo mingem Leevje:
„Wann ich ens Vatter ben,
will ich nit mih der 'Tünnemann',
ich will dann 'Anton' sin".
Do säht dat jode Stock:
„Do häs do winnich Jlöck.
Refrain
Jetz sin ald jries ming Hoore,
de Puute us dem Huus,
han immer jode Senn jehatt
un selden ens Verdroß.
Doch jröß mich mingen Enkel:
„Daach, Opa Tünnemann!",
dann loren ich verzwiefelt
nor dem Klein sing Oma an.
Do säht dat jode Stöck:
„Do häs do winnich Jlöck.
Refrain
Dat Leed vum Tünnemann
Als kleine Stropp em Veedel
fing ald dat Drama aan,
denn jeder, dä mich soch,
dä säht: „Do kütt der Tünnemann."
Wie ich dann en de Schull kom,
ging ich zor Mama hin:
Ich wollt nit länger „Tünnemann",
ich wollt jetz „Toni" sin.
Do säht dat gode Stöck:
„Do häs do winnig Glöck.
Refrain:
Do blievs för uns der Tünnemann
su, wie dat immer wor.
Do blievs der leeve Tünnemann,
dat es doch sonneklor.
Do blievs et ganze Levve lang
immer unse Tünnemann,
do blievs et ganze Levve lang
unse Tünnemann."
Su schnell vergonn de Johre
un baal wor ich 'ne Mann.
Ich han mir flöck en Frau gesok
un wollt och Puute han.
Ich saht för mi Leevche:
„Wann ich ens Vatter ben,
well ich nit mih der 'Tünnemann',
ich well dann 'Anton' sin".
Do säht dat gode Stöck:
„Do häs do winnig Glöck.
Refrain
Jetz sin ald gries ming Hoore,
de Puute us dem Huus,
han immer gode Senn gehat
un selden ens Verdross.
Doch größ mich mingen Enkel:
„Tag, Opa Tünnemann!",
dann looren ich verzwiefelt
nor däm Klein sing Oma an.
Do säht dat gode Stöck:
„Do häs do winnig Glöck.
Refrain
Das Lied vom Tünnemann
Als kleiner Kerl im Viertel
fing schon das Drama an,
denn jeder, der mich sah,
der sagt: "Da kommt der Tünnemann."
Als ich dann in die Schule kam,
ging ich zur Mama hin:
Ich wollte nicht länger "Tünnemann",
ich wollte jetzt "Toni" sein.
Da sagt das gute Stück:
"Da hast du wenig Glück.
Refrain:
Du bleibst für uns der Tünnemann
so, wie das immer war.
Du bleibst der liebe Tünnemann,
das ist doch sonnenklar.
Du bleibst das ganze Leben lang
immer unser Tünnemann,
du bleibst das ganze Leben lang
unser Tünnemann."
So schnell vergehen die Jahre
und bald war ich ein Mann.
Ich habe mir schnell eine Frau gesucht
und wollte auch Kinder haben.
Ich sagte zu meinem Liebchen:
"Wenn ich mal Vater bin,
will ich nicht mehr der 'Tünnemann',
ich will dann 'Anton' sein".
Da sagt das gute Stück:
"Da hast du wenig Glück.
Refrain
Jetzt sind schon grau meine Haare,
die Kinder aus dem Haus,
haben immer guten Sinn gehabt
und selten mal Verdruss.
Doch grüßt mich mein Enkel:
"Tag, Opa Tünnemann!",
dann schaue ich verzweifelt
nur dem Kleinen seine Oma an.
Da sagt das gute Stück:
"Da hast du wenig Glück.
Refrain