Kölsche Liedersammlung

Über 15.000 Titel haben wir mittlerweile in unserer Sammlung. Viele Künstler, Bands & Verlage arbeiten daran mit, dass sie ständig wächst.
Aufgeführt werden die Texte 1. als Quelltext, d.h.  in der Form, wie sie uns zu Verfügung standen (z.B. als Originaltext, im Booklet einer CD, auf der Website der Künstler, in einem Liederheft oder von einer Audioquelle herausgehört), 2. in der Schreibweisweise der Akademie (Diese unterscheidet sich nicht gravierend von der bis in die 1970er Jahre allgemein gängigen Orthographie. Die Regeln dazu finden Sie unter dem Menupunkt Sprache.) und 3. in der deutschen Übersetzung.
Sollten die Urheber die Veröffentlichung eines Liedtextes nicht gewünscht oder ihr der Verlag nicht zugestimmt haben, so ist der Liedtitel aufgeführt und ein entsprechender Vermerk hinzugefügt.
Trotzdem sind natürlich auch wir nicht vor Fehlern gefeit - sollten Sie also auf eine Ungereimtheit stoßen, was den Text, die Urheber o. ä. angeht, melden Sie sich bitte bei uns.
Wenn Sie selbst Künstler sind und Ihren Songtext hier wiederfinden möchten, nehmen wir gerne alle Texte auf, vorausgesetzt sie sind auf Kölsch oder in einem verwandten rheinischen Dialekt.

Titel Zick minge Mann am Rundfunk es (Kölsch Rundfunkleed)
Interpret(en) Bläck Fööss
Text Rudolf Rosenthal alias Roonthal (†1983)
Musik Rudolf Rosenthal alias Roonthal (†1983)
Erscheinungsjahr 1948
Tonträger Usjebomb (2005) (CD)
Kölsche Evergreens 23: Usjebomb (1996) (CD)
Quelle

Booklet „Usjebomb, Kölsche Evergreens 23“

Kategorie Krätzche

Die Rechteinhaber konnten wir nicht ermitteln. Sollten Sie den Liedtext hier finden und mit seiner Veröffentlichung nicht einverstanden sein, bitten wir um kurze Mitteilung.

Quelltext

Zick minge Mann am Rundfunk es (Kölsch Rundfunkleed)

Wat es dann bloß mem Nett passeet?

Dat kritt sich nit mieh en!

Nä, wat doch hück us Lückcher weed,

Dat ka'mer widder sin!

Fass jeden Dag nen neuen Hot

Un och Brillante stief,

E Schleppekleid bes an de Soot

Un Nerz am ganze Liev!

Möblemang vum feinste Holz,

Dröm säht it stolz:

 

Refrain:

Zick minge Mann am Rundfunk es,

Kann uns nix mieh passeere,

Uns es et große Loß geweß:

Mer dun blohs Kumpuneere!

Un en 't Pogramm, säht mingen Henn,

Kütt keiner ußer uns erenn!

Wat andre maache, es doch Meß,

Zick minge Mann am Rundfunk es,

Wat andre maache, es doch Meß,

Zick minge Mann am Rundfunk es.

 

Dä Henn, dat wor nen ärmen Höösch,

Als hä zom Rundfunk kom,

Jitz geiht et ihm bestemmb nit schlääch,

Hä schmieß dä ganze Krom!

Wer ihm nit paß, dä weed gewipp,

Dä Henn, dat es ne Stropp

Un mänche ärmen Deuvel stipp

De Muul mem Hölzchen op!

Frög hä ens däm Henn sing Frau,

Dann säht sei schlau:

 

Zick minge Mann am Rundfunk es...

 

Weil üvvermoot nit iwig lääv,

Su kom, wat kumme moht:

Däm Hendrich wood de Kaat gekläv,

Hä maht sich durch de Koht!

Jitz es nix mieh em Portmannee,

Et Nettche kühmb wie nie,

Dä Rundfunkfimmel es passee,

Et Auto es fitü!

Zeig et Nett sich op dr Stroß

Rööf jede Quos:

 

Zick minge Mann am Rundfunk es...

 

Un die Moral von der Geschicht,

Wie kann et anders sin,

Es: Intendant, tu deine Pflicht

Un stell dä Klüngel en!

Et git bestemmb noch ander Lück,

Die get em Köppche han,

Die weeden an de Wand gedröck,

Mer häut se en de Pann!

Die zwei Mark sit ehr nit wäät,

Sulang mer säht:

 

Zick minge Mann am Rundfunk es...

Schreibweise der Akademie

Zick minge Mann am Rundfunk es (Kölsch Rundfunkleed)

Wat es dann bloß mem Nett passeet?

Dat kritt sich nit mih en!

Nä, wat doch hügg us Lückcher weed,

Dat ka' mer widder sinn!

Fass jeden Dag nen neuen Hot

Un och Brillante stiev,

E Schleppekleid bes an de Sod

Un Nerz am ganze Liev!

Möblemang vum feinste Holz,

Dröm säht it stolz:

 

Refrain:

Zick minge Mann am Rundfunk es,

Kann uns nix mih passeere,

Uns es et große Los gewess:

Mer dun bloß komponeere!

Un en't Pogramm, säht mingen Henn,

Kütt keiner usser uns eren!

Wat andre maache, es doch Mess,

Zick minge Mann am Rundfunk es,

Wat andre maache, es doch Mess,

Zick minge Mann am Rundfunk es.

 

Dä Henn, dat wor nen ärmen Höösch,

Wie hä zom Rundfunk kom,

Jetz geiht et im bestemmp nit schlääch,

Hä schmieß dä ganze Krom!

Wä im nit pass, dä weed gewipp,

Dä Henn, dat es ne Stropp

Un mänche ärmen Deuvel stipp

De Muul mem Hölzchen op!

Frög hä ens däm Henn sing Frau,

Dann säht sei schlau:

 

Zick minge Mann am Rundfunk es ...

 

Weil üvvermod nit iwig läv,

Su kom, wat kumme moot:

Däm Hendrich woodt de Kaat gekläv,

Hä maht sich durch de Kood!

Jetz es nix mih em Portmannee,

Et Nettche küümp wie nie,

Dä Rundfunkfimmel es passee,

Et Auto es futü!

Zeig et Nett sich op der Stroß

Röf jede Quos:

 

Zick minge Mann am Rundfunk es ...

 

Un die Moral von der Geschicht',

Wie kann et anders sin,

Es: Intendant, tu deine Pflicht

Un stell dä Klüngel en!

Et gitt bestemmp noch ander Lück,

Die jet em Köppche han,

Die weeden an de Wand gedröck,

Mer häut se en de Pann!

Die zwei Mark sid ehr nit wäät,

Sulang mer säht:

 

Zick minge Mann am Rundfunk es ...

Übersetzung

Seit mein Mann am Rundfunk ist (Kölsches Rundfunklied)

Was ist denn bloß mit Annette passiert?

Sie kriegt sich nicht mehr ein!

Nein, was doch heute aus Leutchen wird,

Das kann man wieder sehen!

Fast jeden Tag einen neuen Hut

Und auch Brillanten steif,

Ein Schleppenkleid bis an die Gosse

Und Nerz am ganzen Leib!

Möbel vom feinsten Holz,

Darum sagt sie stolz:

 

Refrain:

Seit mein Mann am Rundfunk ist,

Kann uns nichts mehr passieren,

Uns ist das große Los gewiss:

Wir tun bloß Komponieren!

Und ins Programm, sagt mein Hendrich,

Kommt keiner außer uns hinein!

Was andere machen, ist doch Mist,

Seit mein Mann am Rundfunk ist,

Was andere machen, ist doch Mist,

Seit mein Mann am Rundfunk ist.

 

Der Hendrich, das war ein armer Leisetreter,

Als er zum Rundfunk kam,

Jetzt geht es ihm bestimmt nicht schlecht,

Er schmeißt den ganzen Kram!

Wer ihm nicht passt, der wird gewippt,

Der Hendrich, das ist ein Schlingel

Und mancher armen Teufel stippt1

Den Mund mit dem Hölzchen auf!

Fragt er mal die Frau von Hendrich,

Dann sagt sie schlau:

 

Seit mein Mann am Rundfunk ist ...

 

Weil übermut nicht ewig lebt,

So kam, was kommen musste:

Dem Hendrich wurde die Karte geklebt,

Er machte sich aus dem Staub!

Jetzt ist nichts mehr im Portemonnaie,

Annettchen jammert wie nie,

Der Rundfunkfimmel ist passé,

Das Auto ist weg!

Zeigt Annette sich auf der Straße

Ruft jedes Kind:

 

Seit mein Mann am Rundfunk ist ...

 

Und die Moral von der Geschichte,

Wie kann es anders sein,

Ist: Intendant, tu deine Pflicht

Und stell den Klüngel2 ein!

Es gibt bestimmt noch andere Leute,

Die etwas im Köpfchen haben,

Die werden an die Wand gedrückt,

Man haut sie in die Pfanne!

Die zwei Mark seid ihr nicht wert,

So lange man sagt:

 

Seit mein Mann am Rundfunk ist ...

 

 

1) stippe: tunken, stützen, abstützen

2) Klüngel: Vetternwirtschaft